ندایی از ملکوت به گوش می‌رسد. امروز روزی دیگر است.
آب زنید راه را، اینکه نگار می‌رسد/ مژده دهید باغ را بوی بهار می‌رسد ای آبروی آب و آیینه! امروزمان را به نام تو متبرک کرده‌ایم تا فردایمان را به برات تایید، اطمینان بخشی.
در مقدم تو سرود رود جاری است و خورشید روزش را با اعتباری دیگر آغاز کرده است. تو آمدی و آفرینش دلیل خود را یافت و هم، تقوا اسوه حسنه ‌اش را در عالم امکان.
آبروی آب و آیینــــــــــــه ســـــــــــــلام!
ای طلوع عشـــــــــــــق دیرینه سلام!
ای تو معنـــــــــای تمام خـــــــــوب‌ها!
ای سرآغــــــــــاز صف محبــــــــوب‌ها!
آمدی! فصــــــل شکفتن می‌رســــــــد
روزهـــــــــای خوب بودن می‌رســـــــد
ای کـــــه باران در ســــــــلامت تازه‌تر!
روح گل از عطــــــــر نامت تــــــــــازه‌تر!
ای که کوثــــــــر با دلت آمیختـــــــــــه!
زندگی در جـــــــــــــــام هستی ریخته
عصمت از چشـــــــم تو جاری می‌شود
زندگی با تو بهـــــــاری می‌شـــــــــــود
ذهن بــــــــــاغ از عطر گل سرمست تر
غنچه در غنچــه زمین یکـــــــــدست تر
آفرینش از نــــــــگاهت جــــــــان گرفت!
عشـــــــــــــق از ایمان تو فرمان گرفت!