الَّذِینَ إِنْ مَکَّنَّاهُمْ فِی الْأَرْضِ أَقَامُوا الصَّلاَةَ وَ آتَوُا الزَّکَاةَ وَ أَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَوْا عَنِ الْمُنْکَرِ وَ لِلَّهِ عَاقِبَةُ الْأُمُورِ( حج، 41)

کسانی که چون در زمین به آنها توانایی دهیم نماز به پا می دارند و زکات می دهند و امر به معروف و نهی از منکر می کنند و سرانجام همه کارها با خداست.

آیا سزاوار است که انسان با اینکه قدرت دارد و می تواند امر به معروف و نهی از منکر کند ولی به بهانه های مختلف از عمل به این فریضه الهی سر باز زند؟ بهانه ها و توجیهاتی که ریشه خیلی از آنها هوای نفس است و مابقی آنها از جهل انسان به احکام، شرایط و مراتب امر به معروف و نهی از منکر نشأت می گیرد.....

این توجیهات خیلی خطرناک است و انسان را به وادی هلاکت می کشاند. وقتی این آیه  را در کنار این روایت از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم قرار می دهیم بیشتر احساس خطر می کنیم.

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم می‌فرماید:

وَالذی نَفسی بِیدِه لِیخرِجَنَّمِن اُمّتی مِن قُبُورِهِم فی صورَهِ القِرَدَهُ وَالخَنازیرِ بِمُداهِنَتهُم فِیالمَعاصی وَ کَفَّهُم عَنِ النهی وَ هُم یستطیعُونَ (کنزالعمال، ص83)
به خدایی که جانم در دستاوست، از امت من گروهی از قبرها بر می‌خیزند، در حالی که در قیافه‌ی بوزینه و خوکهستند. این قیافه‌ها به خاطر آن است که آنان قدرت نهی از منکر داشته، ولی باگناهکاران سازش کردند.

از این روایت می توان این گونه برداشت کرد که اگر انسان نسبت به محیط پیرامون خود بی تفاوت باشد از انسانیت خود فاصله می گیرد و تا مرز درنده ترین و بدشکل ترین حیوانات پیش می رود.

ما در جامعه ای زندگی می کنیم که به حول و قوه الهی و به برکت جمهوری اسلامی، این امکان برای ما فراهم است که با گناهکار مقابله کنیم و جامعه را از فساد و بی بند و باری نجات دهیم اما متاسفانه برخی از مسلمانان که از اسلام فقط دو رکعت نماز خواندن را بلدند، از این واجب مهم غفلت کرده و در کنج عزلت به دعا و مناجات مشغول اند؛ در حالی که این اسلام نیست. همان طور که مقام معظم رهبری فرمودند:

این حقیقتا از معجزات قرآن است که فرمود: «وَلَنْتَرْضى‌ عَنْکَ الْیَهُودُ وَ لَا النَّصارى‌ حَتّى تَتَّبِعَ مِلَّتُهُم» تاجامعه مسلمانان ازاسلام دست برندارند،اینها راضى نمى‌شوند. مقصودایناستکه دشمن مى‌خواهد آن روح اسلامى، آناحکام زنده اسلام و آن نیروى حیاتى اسلام در میان مسلمانان نباشد. البته آنها با یکعدّه مسلمانِ مرده بى‌اطّلاعازمبانى عالیه اسلام، ولو عامل به ظواهرمختصرىازاسلام هم باشند، چندان کارى ندارند؛ دشمنیهم با آن ندارند. اما این‌که اسلام نیست! اسلام اسلامی است که پیغمبر آورد وقرآن فرمود:

« کُنْتُمْ خَیْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ تَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ»

آن اسلام نیست که عده‌اى بنشینند و تماشاگر حوادث عالم یاتماشاگر مسائل درون جامعه خودشان باشند.

بنابراین نباید مصداق این آیه از قرآن قرار گرفت که می فرماید:

إِنَّ الَّذِینَ یَکْفُرُونَ بِاللَّهِ وَ رُسُلِهِ وَ یُرِیدُونَ أَنْ یُفَرِّقُوا بَیْنَ اللَّهِ وَ رُسُلِهِ وَ یَقُولُونَ نُؤْمِنُ بِبَعْضٍ وَ نَکْفُرُ بِبَعْضٍ وَ یُرِیدُونَ أَنْ یَتَّخِذُوا بین ذلک سَبِیلاً (نساء، 150)

به برخی از دستورات اسلام از جمله نماز و روزه و حج و زکات مقید باشیم اما نوبت به امر به معروف و نهی از منکر که می رسد، پایمان سست شود؟